നിൻ ചുണ്ടുകളിൽ എനിക്കൊന്നു ഗാഢമായ്
ചുംബിക്കണം
ആ ചുംബനത്തിലേറി ലോകത്തിൻ
നെറുകയിലേക്ക് ഒരു യാത്ര പോകണം
അവിടെ നിന്നെനിക്ക് നക്ഷത്രങ്ങളെ
തിരയണം
അതിൽ ചുവന്ന നക്ഷത്രത്തിനോട്
നിന്നോടെനിക്കുള്ള പ്രമം പറയണം

പെയ്യാൻ മടിക്കുന്ന മഴയും
വിടരാൻ മടിക്കുന്ന പൂവും
പറയാൻ മടിക്കുന്ന വാക്കും...

ഈ ബന്ധുര കൂട്ടിലും സേനഹമെന്നെ കൊതിപ്പിക്കു നാളെത്രയെങ്കിലും കാരാഗ്രഹ വാസനായി കഴിഞ്ഞിടാൻ

പറയാൻ മറന്ന വാക്കുകൾ

തുടിക്കുന്നു എൻ ഹൃദയത്തിൽ
കേള്ക്കാൻ കൊതിച്ച വാക്കുകൾ
അലയുന്നു എൻ കാതുകളിൽ

വരുമെന്ന് ഓർത്തു  കൊണ്ടേയിരിക്കുക  എന്നെ നീ
നിനയ്ക്കാതെ വന്നീടും നിൻ  ഹൃദയത്തിൻ
താമര പൊയ്കയിൽ ഒരിക്കൽ ഞാൻ

ഇനിയൊരു  ജന്മമുണ്ടെങ്കിൽ അവളെൻ മകളായ് പിറക്കണം
സേനഹമെന്തെന്നു കാട്ടണം,
വാത്സല്യമെന്തന്നറിയിച്ചീടണം, അതിനുമപ്പുറം നല്ലൊരു മനുഷ്യ സ്ത്രീയായ് മാറ്റണം